نور و روشنایی در معماری سنتی ایران
نور و روشنایی در معماری سنتی، به ویژه بناهای مذهبی، جز جدایی ناپذیر و مفهومی معماری به شمار می رود. نور با تابش به اجسام جان می بخشد و ماهیت و خواص آن ها را هویدا می سازد. زاویه و نوع تابش نور، می تواند تأثیر به سزایی در روح فضا ایجاد نماید به گونه ای که می تواند سبب تغییر چهره یک مکان گردد. استفاده از شیشه در بناها، راهی است تا بتوان نور را به فضای داخلی ساختمان آورد و میان ساختمان و محیط خارج از آن ارتباط برقرار کرد. اگر شما به بناهای قدمی و گذشتگان در ایران زمین در هر نقطه ای نگاه کنید متوجه خواهید شد که، توجه معماران ایرانی به نورپردازی و ایجاد روشنایی در بنا، از دیر باز به وضوح در آثار آن ها وجود دارد و نور و روشنایی را امر ضروری در ایجاد بنا می دانند.
در معماری بناهای ایرانی طی مطالعه ای بر روی ابنیه تاریخی ایران شده است، مشخص گردید که شش نوع سیستم نورپردازی دیواری و سقفی به همراه بیست و شش نوع نورگیر در معماری ابنیه ایرانی وجود داشته است. که هرکدام از این سیستم های نورپردازی و نورگیرها بسته به شرایطی چون محل استقرار و نوع کاربری فضا، دارای اصول و ضوابط اجرایی خاصی بودند.
نور در معماری مدرن
در معماری مدرن، تنها نگرش انسان به نور و عناصر طبیعی تغییر یافته است. انتسان امروزی به آسمان و اجرام آسمانی به چشم اصلی مقدس و ماورا طبیعت نمی نگرد. از نظر او نور، عنصری کاربردی ست. نور و روشنایی در معماری سنتی موجب تمرکز و در معماری مدرن موجب تفرق است.
در معماری مدرن، نورطبیعی، بدون هیچ گونه تشریفات و مانعی از شیشه های ساده و بی رنگ عبور می کند و به داخل بنا روشنایی و گرما می بخشد. حتی گاها در معماری مدرن، انسان به نوعی افراط گری می رسد، محدودیت سازه ای پنجره ها حذف شده و دنیایی بی نهایت شفاف پدید می آید. حتی نور، به عنوان گزینه ای هیجان آفرین در معماری مدرن مورد استفاده قرار می گیرد. در معماری مدرن، نور طبیعی به صورت مستقیم و با اختصاص سطح زیادی از دیوار به بازشوهای شیشه ای، به درون بنا دعوت می شود.
مناسب ترین نورپردازی محیط باید به گونه ای باشد که صفحات مختلف، روشنایی مورد نیاز محیط را در شرایط متفاوت تامین کنند. نورپردازی امکان تفکیک فضا را فراهم می آورد. با استفاده از متمرکز کردن نور بر محیطی خاص در ساختمان به مفهوم متفاوتی دست خواهیم یافت.
در معماری مدرن، تنها نگرش انسان به نور و عناصر طبیعی تغییر یافته است. انسان امروزی به آسمان و اجرام آسمانی به چشم اصلی مقدس و ماورا طبیعت نمی نگرد. از نظر او نور، عنصری کاربردی ست.
در معماری مدرن، نورطبیعی، بدون هیچ گونه تشریفات و مانعی از شیشه های ساده و بی رنگ عبور می کند و به داخل بنا روشنایی و گرما می بخشد. حتی گاها در معماری مدرن، انسان به نوعی افراط گری می رسد، محدودیت سازه ای پنجره ها حذف شده و دنیایی بی نهایت شفاف پدید می آید. حتی نور، به عنوان گزینه ای هیجان آفرین در معماری مدرن مورد استفاده قرار می گیرد. در معماری مدرن، نور طبیعی به صورت مستقیم و با اختصاص سطح زیادی از دیوار به بازشوهای شیشه ای، به درون بنا دعوت می شود.
- ۰۲/۰۱/۲۷